کد مطلب:29090 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:34

گنجینه پرسمان » اديان و مکاتب

اگر خداوند آغازي نداشته پس چگونه وجود دارد؟ از نظر عقلي توضيح دهيد؟

اگر منظور از آغاز داشتن، حدوث و پيدايش بعد از نيستي و عدم است. به اين معني كه فقط امور حادث وجود دارند. ولي موجداتيكه سابقه عدم و نيستي ندارند از وجود بهره اي نبرده اند. لازمه اين سخن اين است كه موجود چيزي است كه سابقه عدم داشته باشد و لذا آفريننده نظام هستي نيز بايد حادث باشد تا در مرحله بعد به ديگر اشياء وجود اعطاء كند و آنها را از ظلمت عدم به روشناي وجود منتقل سازد. سؤالي كه مطرح مي شود اين است كه خوب چه كسي آفريننده نظام هستي را از عدم به وجود آورده است؟! مسلماً خود آفريننده كه نمي تواند چنين كاري انجام دهد. براي اينكه لازم مي آيد قبل از وجودش موجود باشد تا اين كار وجود دهي را انجام داده باشد در حالي كه فرض آنست كه او سابقه عدم داشته با اين فرض سلسله نظام هستي همراه با همه موجودات و حتي آفريننده آنها به مرز وحشتناك عدم منتهي مي گردند و معلوم نمي گردد موجودات توسط چه كسي و چگونه از دل تاريك عدم پا به افق روشن وجود گذاشته اند؟ در اينجا دو راه بيشتر پيش روي ما نيست. يكي اينكه قائل شويم كه چگونگي اين فرايند را نمي دانيم كه اين راه فرار از واقعيت بسوي جهل و ناداني است و شايسته انسان انديشمند نمي باشد اين طريق اعتراف به جهل يعني پذيرش تحقق معلول بدون علت و شكست اين قانون بديهي و استوار (عليت) يعني نفي هرگونه معرفت - تحول - حركت - رشد و اصلاً نفي واقعيت كه هيچ انسان عاقل و انديشمندي آنرا نمي پذيرد. راه دوم پذيرش علتي است براي نظام هستي كه آن علت حادث نيست (سابقه عدم ندارد) علتي موجود كه اصل وجود است و وجود همه موجودات از اوست مبدئي كه هميشه بوده و هميشه خواهد بود {A{/Bهُوَ اَلْأَوَّلُ وَ اَلْآخِرُ وَ اَلظَّاهِرُ وَ اَلْباطِنُ وَ هُوَ بِكُلِّ شَيْ ءٍ عَلِيمٌ {w1-13w}{I57:3I}/}A}، {V(حديد، آيه 3)V}. بنابراين آغاز داشتن مختص موجودات حادث و امكاني است ولي خداي تبارك و تعالي حادث و ممكن نيست و گرنه معلول بود و ديگر خدا نبود. براي اطلاع بيشتر مراجعه شود به كتاب آموزش فلسفه آيت الله مصباح يزدي، جلد دوم، بحث عليت و بحث قوه و فعل، كتاب حركت و زمان استاد شهيد مرتضي مطهري، ج 2 و ص 181).